Verstrijken wettelijke vervaltermijn

Pas als de wettelijke vervaltermijn voor het opeisen van de transitievergoeding is verstreken, reageert de werkgever. Als reden voor het niet-betalen van de transitievergoeding wordt door de werkgever het verstrijken van de wettelijke vervaltermijn aangedragen. De werknemer stapt naar de kantonrechter en die oordeelt dat ‘als werkgever in een brief toezegt dat er aan het einde van het dienstverband een transitievergoeding wordt uitbetaald, dat werknemer daar dan op mag rekenen.’ De kantonrechter veroordeelt de werkgever alsnog tot uitbetaling van de transitievergoeding.

Recht op vergoeding

De werkgever gaat in hoger beroep en voert aan dat de werknemer genoeg tijd heeft gehad om de (uitbetaling van de) transitievergoeding in rechte af te dwingen. Er zaten namelijk negen maanden tussen de opzeggingsbrief en de vervaltermijn. Het Hof oordeelt dat er geen onduidelijkheid bestaat over het recht op de vergoeding. In de ontslagbrief heeft de werkgever het uitbetalen van de vergoeding in het vooruitzicht gesteld. De werknemer hoefde er geen rekening mee te houden dat zijn werkgever de vergoeding niet zou uitbetalen en dat hij de vergoeding bij de rechter moest claimen. Werkgever heeft bewust gewacht met reageren op vragen van de werknemer over de transitievergoeding tot de vervaltermijn was verstreken.

Goed werkgeverschap

Bij de werkgever was kennelijk het bedrijfsbeleid om bij het einde van een dienstverband de transitievergoeding niet -uit eigen beweging- te betalen en af te wachten of de ex-werknemer naar de rechter stapt om aanspraak maken. Het Hof vindt dit in strijd met goed werkgeverschap. Het uitbetalen van de transitievergoeding maakt onderdeel uit van de zorgplicht van werkgever naar een werknemer die is ontslagen. De vervaltermijn is niet bedoeld om te bekijken of de termijn verstrijkt, zodat een werkgever geen transitievergoeding hoeft te betalen. Het is bedoeld om onenigheid over de transitievergoeding snel op te lossen.